ทักษะเบื้องต้นในการให้คำปรึกษา

ศาสนาจารย์ ดร. พญ. วิจิตรา อัครพิชญธร

อนุศาสกและหัวหน้าสำนักศาสนกิจ

 

การให้คำปรึกษา หมายถึง กระบวนการให้ความช่วยเหลือ ติดต่อสื่อสารกันด้วยวาจาและท่าทางที่เกิดจากสัมพันธภาพทางวิชาชีพของบุคคลอย่างน้อย 2 คน คือ ผู้ให้คำปรึกษาและผู้รับคำปรึกษา การให้คำปรึกษาเป็นการช่วยเหลือให้คิดและตัดสินใจแก้ไขปัญหาของตนเองได้ ด้วยการใช้เทคนิคต่างๆ ของการสร้างความสัมพันธ์ การสื่อสาร การสร้างความเข้าใจที่ดีต่อกัน

เนื่องจากการให้คำปรึกษาเป็นกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่เป็นทั้งผู้ให้คำปรึกษาและผู้รับคำปรึกษา ต้องมีระบบระเบียบ มีขั้นตอนในการสร้างความเข้าใจ โดยมีหลักการดังนี้

1. ผู้ให้คำปรึกษาต้องได้รับการฝึกฝนเพื่อความเชี่ยวชาญมาก่อน
2. ผู้รับคำปรึกษาต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของตน
3. ต้องมีความร่วมมือระหว่างผู้ให้คำปรึกษาและผู้รับคำปรึกษา
4. ต้องรักษาจรรยาบรรณของผู้ให้คำปรึกษา ควรอยู่ในบรรยากาศที่เป็นส่วนตัว
5. ต้องมีสัมพันธภาพที่ดีในระดับสูง เพื่อให้ผู้รับคำปรึกษาเต็มใจเปิดเผยเรื่องราวที่จะปรึกษา

เป้าหมายของการให้คำปรึ

กษา คือ ช่วยให้ผู้รับคำปรึกษาเปลี่ยนแปลงทัศนคติและพฤติกรรม เข้าใจปัญหาความยุ่งยากต่างๆ ของตนเองตามสภาพการณ์ที่เป็นจริง รู้จักคิดและตัดสินใจด้วยตนเองอย่างถูกต้อง สามารถจัดการกับปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ทักษะในการให้คำปรึกษา คือความสามารถหรือความชำนาญในการสื่อสาร ทั้งการใช้ภาษา ท่าทาง และภาษาพูด ซึ่งเป็นเครื่องมือสำคัญของผู้ให้คำปรึกษาในการช่วยเหลือผู้รับคำปรึกษา ให้มีความไว้วางใจและมีทัศนคติที่ดีต่อการปรึกษา ให้เข้าใจปัญหา สาเหตุของปัญหา และความต้องการของตัวเอง แสวงหาแนวทางปรับเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดและแนวทางปฏิบัติ เพื่อให้มีชีวิตที่มีความสุขขึ้น

ทักษะเบื้องต้นในการสื่อสารประกอบด้วย

1. ทักษะการใส่ใจ (Attending Skill)
2. ทักษะการนำ (Leading Skill)
3. ทักษะการถาม (Questioning Skill)
4. ทักษะการเงียบ (Silence Skill)
5. ทักษะการสะท้อนกลับ (Reflection Skill)
6. ทักษะการทวนความ (Paraphrasing Skill)
7. ทักษะการให้กำลังใจ (Encouraging Skill)
8. ทักษะการสรุปความ (Summarizing Skill)
9. ทักษะการให้ข้อมูลและคำแนะนำ (Giving Information and Advising Skills)
10. ทักษะการชี้ผลที่ตามมา (Pointing Outcome Skill)